Yapıştı yakama aşk
Gözü dönmüş bir haydut gibi
Neyim varsa aldı
elimden
Beni insan olduğumu unutturacak şeylere zorladı
Oysa bir
insandım sadece...
Sadece bir insan
Limitlerim vardı
Kilitlerim
vardı
Hepsi varlık nedenlerini unuttular
Ve sattı da beni aşk
Ortalık
yerlerde kaldım
Üşüdüm zamansız mevsimlerde
Çok üşüdüm
Çenem
birbirine
Sözlerin yüreğime
Mantığım ta dibine vurdu
Kanım
sahile vurmuş yosunlar misali
Kurudu, kurudu içimde
Öylece
çekildi
Bildiğim her şeyi unuttum
En çok da insan olduğumu
Oysa
bir insandım sadece
Sadece bir insan
Limitlerim vardı
Kilitlerim
vardı
Hepsi varlık nedenlerini unuttular
Yapılamaz denecek
şeyleri yapandım
Tapılamaz denenlere tapandım
Ayaklarım taşımadı
beni
Uğrunda yerlere kapandım
Aşk canımı aldı benim
Yerine ot
tıkadı
En saf halimle bir olup
Kirletti beni
Kendi kanımla
yıkadı
Bu denli incitilmiş hissetmemiştim
Binlerce yara açıldı
içimde
Hepsi sonsuz derin
Her biri farklı biçimde
Ağlattı beni
aşk...
Çok ağlattı
Hayvanca ağlamak istiyor insan
İnsanlığı
unutunca
Şiir düşünüp şiir yazmak
Şiir söyleyip şiir duymak
istiyor bir de
İnsan aşık olunca
Çünkü bir orospu kadar iç
gıcıklayıcı aşk
Bir o kadar güvenilmez
Bazıları bir tek kelime
anlatır sanıyor aşkı
Oysa her kelimeye uyuyor aşk
Aşk gülmek, aşk
ağlamak
Aşk bütün fiillerin sahibi
Bütün fiiller ve bütün şiirler
Aşk
çatısının altında toplanır
Ömür boyu yazabilir insan aşkı
Ömrünün
uzunca bir kısmında
Ondan ayrı kaldıysa hele
Aşka acıkır insan,
aşka susar
Bazen çok sever çok söyler
Ve zamansızca susar…
Yiğit güralp